Neushoorns, bobotie en nog veel meer!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
18 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Noordkaap
Inmiddels zit ik hier alweer bijna 1,5 maand, de tijd vliegt voorbij en ben ik al redelijk gewend aan het leven hier. Elke ochtend gaat de wekker om 6.00 uur om naar stage te gaan, elke avond lig ik niet veel later dan 21.00 in bed (afgezien van het weekend dan) en als ik naar huis rijd, heb ik ook echt het gevoel dat ik naar huis rijd. We hebben het super gezellig met elkaar en bovenal is het gewoon een ontzettend mooi land. Gisteravond hebben we nog mogen zien hoe het rechts regende, achter ons de zon scheen en links de maan net opkwam. Nadat we de auto op het stofpad stil hadden gezet en het eindelijk gelukt was om allemaal stil te zijn, hebben we hier gewoon vijf minuten alleen maar naar staan kijken. In Nederland zou ik hier de tijd niet voor nemen, maar tijd is sowieso een ruim begrip hier in Zuid-Afrika. Als je aan iemand vraagt ‘ wanneer?’ , krijg je als antwoord ‘morre’ of ‘ enige tijd’. Ja met Afrikanen moet je geen afspraken maken.
Op mijn stage was het allemaal even wennen, maar vind ik steeds meer mijn plekje. Bijna alle 50/60 kinderen ken ik inmiddels bij naam en dat lijkt misschien simpel, maar met namen als Omphemetse en Itumeleng ben je toch even bezig. Ik ben er ook al uit wie ik uiteindelijk mee naar huis neem. Een klein jongetje genaamd Amogelang, springt rond als een kikker en als hij lacht smelt je meteen. Er zijn twee leidsters op de school waar ik stage loop en een vrouw die zorgt voor de kos (eten) van de kinderen. De kinderen krijgen daar twee keer per dag eten, dus dat valt nog heel erg mee. Ik zou het zelf niet graag naar binnen werken, maar ik ben allang blij dat die kinderen te eten krijgen. Ik kijk wel elke dag mijn ogen weer uit om bepaalde dingen die gebeuren. Zo wordt een kind alleen naar huis gestuurd wanneer het in zijn of haar broek heeft geplast. Dan loopt daar een kind van 3 of 4 jaar alleen over straat in de townships waar ik ook niet graag alleen loop. De leidsters vinden het ook niet raar om er gewoon ineens vandoor te gaan waardoor ik maar 50 kinderen moet zien te vermaken. Nou geloof me, dat is een hele opgave. Dat de kinderen hier geslagen worden op school zal ik denk ik nooit gewend aan raken. Ook wanneer ik alleen voor de klas stond duwde 1 van de kinderen een stok in mijn handen. Zo van als iemand stout is moet je maar slaan. Daar kon ik echt niet bij. Ik vind het wel heel leuk om te zien dat je al kleine verschillen merkt door alleen mijn aanwezigheid daar. De betrokkenheid van de leidsters is erg laag, maar dit wordt met de dag al steeds een heel heel klein beetje meer en ik hoop nog veel meer verschil te kunnen maken.
Naast de bizarre omstandigheden hier en de vermoeiende stages, doen we gelukkig ook een heleboel leuke dingen. Zo zijn we al op safari geweest in onze eigen tuin, kunnen we lekker zwemmen bij de Vaal rivier en hebben we al regelmatig gebraaid. Het duurde even voordat we laatst aankwamen bij Arjen om te gaan braaien, want het is niet heel raar als er hier ineens een neushoorn voor je op de weg staat, zo ook die keer. Daar zat ik dan heel rustig achter het stuur, op weg naar een gezellig avondje. Ik rijd de bocht om en krijg de schrik van mijn leven; EEN NEUSHOORN OP TWEE METER AFSTAND! Ik ben nog nooit zo snel achteruit gereden. Vervolgens hebben we even gewacht en ben ik er heel voorzichtig langsgereden. Eenmaal het hek uit zagen we dat het niet 1 neushoorn was, nee het waren er drie! Als ik dat had geweten was ik helemaal teruggereden. Al leer ik hier steeds meer te overleven, zo ook toen we midden op het stofpad (dus niets in de buurt te bekennen) een lekke band kregen. Daar stonden we dan met 5 chicks, allemaal nog nooit een band verwisseld. Gelukkig bestaat er zoiets als een handleiding. Velg eraf gehaald, auto opgekrikt, band los gedraaid en toen.. Ja toen kwamen de jongens die we al hadden gebeld in de veronderstelling dat het ons niet ging lukken, maar ook zonder hun was het ons gelukt! Al het voorwerk hadden we al gedaan, we moesten alleen nog de nieuwe band erop zetten. Dus ik vond het een knap staaltje werk van ons.
Het leukst tot nu toe vond ik de Afrikaanse avond afgelopen vrijdag. Eerst gingen we met een grote boot over de vaal rivier varen en vervolgens Zuid-Afrikaans eten. Eerst moesten we zelf brood maken op de braai en daarna hebben we heerlijk gegeten. Typisch Zuid-Afrikaanse gerechten zoals bobotie, rijst met rozijnen, pap, boerenworst en als toetje melktaart. Eind deze week gaan we boerensporten. Wat ik me daar bij voor moet stellen weet ik niet, maar ik ga het meemaken. Waar ik vooral naar uitkijk is de vakantie. Eind maart hebben we een weekje vakantie en ga ik samen met mijn lieve kamergenootjes een ander deel van Zuid-Afrika verkennen. Waar we precies heengaan weten we nog niet, maar in ieder geval richting de kust. Dan denk je dat is waarschijnlijk maar een klein stukje rijden, maar dat is ongeveer van Nederland tot Zuid-Frankrijk. Gelukkig kennen ze hier geen spitsuur, is er vaak bijna geen auto op de weg te bekennen, zal je niet snel een robot (lees: stoplicht) zien en is het heel normaal om 120 op een landweg te rijden. Ik verbaas me ook nog steeds over een plek hier waar een verkeersbord hangt met overstekende kinderen met daarboven een bord met maximum snelheid 120 km/h. Wat gaat hier fout? Ja de mensen hier kunnen nog veel leren, maar gelukkig leer ik ook veel van hen.
Het was nu weer even geleden dat ik had geschreven en ik zal jullie ook niet te vaak lastig vallen met mijn verhalen, maar ik zal af en toe even een update blijven geven. Ook voor mezelf, zo vergeet ik het tenminste niet. Geniet van het lekkere lente weer in Nederland, hier begint het herfst te worden dus is het helaas nog maar 30 graden overdag haha.
Toedels!
Op mijn stage was het allemaal even wennen, maar vind ik steeds meer mijn plekje. Bijna alle 50/60 kinderen ken ik inmiddels bij naam en dat lijkt misschien simpel, maar met namen als Omphemetse en Itumeleng ben je toch even bezig. Ik ben er ook al uit wie ik uiteindelijk mee naar huis neem. Een klein jongetje genaamd Amogelang, springt rond als een kikker en als hij lacht smelt je meteen. Er zijn twee leidsters op de school waar ik stage loop en een vrouw die zorgt voor de kos (eten) van de kinderen. De kinderen krijgen daar twee keer per dag eten, dus dat valt nog heel erg mee. Ik zou het zelf niet graag naar binnen werken, maar ik ben allang blij dat die kinderen te eten krijgen. Ik kijk wel elke dag mijn ogen weer uit om bepaalde dingen die gebeuren. Zo wordt een kind alleen naar huis gestuurd wanneer het in zijn of haar broek heeft geplast. Dan loopt daar een kind van 3 of 4 jaar alleen over straat in de townships waar ik ook niet graag alleen loop. De leidsters vinden het ook niet raar om er gewoon ineens vandoor te gaan waardoor ik maar 50 kinderen moet zien te vermaken. Nou geloof me, dat is een hele opgave. Dat de kinderen hier geslagen worden op school zal ik denk ik nooit gewend aan raken. Ook wanneer ik alleen voor de klas stond duwde 1 van de kinderen een stok in mijn handen. Zo van als iemand stout is moet je maar slaan. Daar kon ik echt niet bij. Ik vind het wel heel leuk om te zien dat je al kleine verschillen merkt door alleen mijn aanwezigheid daar. De betrokkenheid van de leidsters is erg laag, maar dit wordt met de dag al steeds een heel heel klein beetje meer en ik hoop nog veel meer verschil te kunnen maken.
Naast de bizarre omstandigheden hier en de vermoeiende stages, doen we gelukkig ook een heleboel leuke dingen. Zo zijn we al op safari geweest in onze eigen tuin, kunnen we lekker zwemmen bij de Vaal rivier en hebben we al regelmatig gebraaid. Het duurde even voordat we laatst aankwamen bij Arjen om te gaan braaien, want het is niet heel raar als er hier ineens een neushoorn voor je op de weg staat, zo ook die keer. Daar zat ik dan heel rustig achter het stuur, op weg naar een gezellig avondje. Ik rijd de bocht om en krijg de schrik van mijn leven; EEN NEUSHOORN OP TWEE METER AFSTAND! Ik ben nog nooit zo snel achteruit gereden. Vervolgens hebben we even gewacht en ben ik er heel voorzichtig langsgereden. Eenmaal het hek uit zagen we dat het niet 1 neushoorn was, nee het waren er drie! Als ik dat had geweten was ik helemaal teruggereden. Al leer ik hier steeds meer te overleven, zo ook toen we midden op het stofpad (dus niets in de buurt te bekennen) een lekke band kregen. Daar stonden we dan met 5 chicks, allemaal nog nooit een band verwisseld. Gelukkig bestaat er zoiets als een handleiding. Velg eraf gehaald, auto opgekrikt, band los gedraaid en toen.. Ja toen kwamen de jongens die we al hadden gebeld in de veronderstelling dat het ons niet ging lukken, maar ook zonder hun was het ons gelukt! Al het voorwerk hadden we al gedaan, we moesten alleen nog de nieuwe band erop zetten. Dus ik vond het een knap staaltje werk van ons.
Het leukst tot nu toe vond ik de Afrikaanse avond afgelopen vrijdag. Eerst gingen we met een grote boot over de vaal rivier varen en vervolgens Zuid-Afrikaans eten. Eerst moesten we zelf brood maken op de braai en daarna hebben we heerlijk gegeten. Typisch Zuid-Afrikaanse gerechten zoals bobotie, rijst met rozijnen, pap, boerenworst en als toetje melktaart. Eind deze week gaan we boerensporten. Wat ik me daar bij voor moet stellen weet ik niet, maar ik ga het meemaken. Waar ik vooral naar uitkijk is de vakantie. Eind maart hebben we een weekje vakantie en ga ik samen met mijn lieve kamergenootjes een ander deel van Zuid-Afrika verkennen. Waar we precies heengaan weten we nog niet, maar in ieder geval richting de kust. Dan denk je dat is waarschijnlijk maar een klein stukje rijden, maar dat is ongeveer van Nederland tot Zuid-Frankrijk. Gelukkig kennen ze hier geen spitsuur, is er vaak bijna geen auto op de weg te bekennen, zal je niet snel een robot (lees: stoplicht) zien en is het heel normaal om 120 op een landweg te rijden. Ik verbaas me ook nog steeds over een plek hier waar een verkeersbord hangt met overstekende kinderen met daarboven een bord met maximum snelheid 120 km/h. Wat gaat hier fout? Ja de mensen hier kunnen nog veel leren, maar gelukkig leer ik ook veel van hen.
Het was nu weer even geleden dat ik had geschreven en ik zal jullie ook niet te vaak lastig vallen met mijn verhalen, maar ik zal af en toe even een update blijven geven. Ook voor mezelf, zo vergeet ik het tenminste niet. Geniet van het lekkere lente weer in Nederland, hier begint het herfst te worden dus is het helaas nog maar 30 graden overdag haha.
Toedels!
-
18 Maart 2014 - 15:27
Jen:
Liesje, super leuk om je verhaal te lezen. Je maakt bijzondere en mooie dingen mee zo te lezen! Heel veel plezier en geniet van de komende tijd. Liefs Jen -
18 Maart 2014 - 15:35
Manon:
Liesje! Het klinkt nog steeds indrukwekkend.. Niet altijd even makkelijk maar wel heel mooi en leerzaam! En ik denk dat alle kindjes daar heel blij zijn dat jij er bent:)
Schrijf maar veel want ik vind het heel leuk om te lezen wat je daar allemaal doet! En zo heb je inderdaad aan het einde van dit avontuur een soort dagboekje..
Geniet van je vakantie straks en doe voorzichtig!
Dikke kus Non -
20 Maart 2014 - 12:37
Marion:
Weer leuk om weer je verslag te lezen. Geef die lieve kindjes maar heel veel liefde en aandacht, maar daar zal het niet aan ontbreken als jij daar bent! Geniet van je weekje vakantie en van je tijd daar in ZA. Voorzichtig en pas goed op jezelf!!! Dikke dikke kus XXX -
22 Maart 2014 - 10:54
Derek Venneman:
Leuk verslag weer lies, je moet reisboeken gaan schrijven ;) veeeeel plezier nog en verwacht wel een nieuw verhaal na je vakantie xx -
22 Maart 2014 - 10:56
Papa:
Hallo lies,
Een mooi verhaal en wat een ervaringen maar weer. Je ziet maar hoe kinderen het soms slecht hebben en dat er helemaal niet goed voor ze wordt gezorgd.Mooi om toe lezen dat door jouw bijdrage er toch verbeteringen in houding en gedrag zijn waar te nemen. Ik ben trots op je dat je dit voor elkaar krijgt. Ook fijn dat jullie het gezellig met elkaar hebben want je zit toch een lange tijd samen. Ik wens je vast een fijne vakantie toe en rijd voorzichtig daar.
Dikke kus van papa -
22 Maart 2014 - 18:19
Ruud:
Lieve Liesje,
dat lees ik met plezier, dus zou je ons elke week met zo'n verhaal kunnen lastig vallen?
-
26 Maart 2014 - 20:06
Maud:
Liess, ik ben jaloers en ik mis je!!!! Meer verhalen/ foto's :)!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
